Een stapelbed uit een concentratiekamp op weg naar Santiago

De meest curieuze ontmoeting op onze tocht naar Santiago de Compostela in 1997 per fiets was op ongeveer driehonderd kilometer van het eindpunt.

Stapelbed

Scan van een pamflet dat in 1997 is uitgedeeld aan pelgrims op weg naar Santiago de Compostela.

Alle rechten voorbehouden


Bewustwording
Een Duitse man en vrouw worstelden om een stapelbed op wielen een heuvel op te krijgen. We probeerden hen te helpen, maar met onze fietsen was het onmogelijk om het vehikel te duwen. Onze wielen waren te groot. Ze reden met het bed vanuit Keulen naar Santiago de Compostela. Ze kozen voor de eeuwenoude pelgrimsroute om al duizend jaren mensen deze route hebben afgelegd, dwars door verschillende landen en streken. Middels het bed dat een beladen geschiedenis kent, het is immers afkomstig uit een concentratiekamp, wilden ze pelgrims bewust maken van heden en verleden. Wat maakt iemand dader of slachtoffer, hoe is het om tijdgenoot te zijn, om nu te leven, om elkaar nu te ontmoeten?

Bergen en dalen
De Duitsers reden op vouwfietsen. De wielen pasten odner het bed zodat ze met de fiets in de hand konden duwen. Ze kwamen uit de buurt van Keulen, het bed was afkomstig uit een concentratiekamp. Ze waren langs de Rijn en de Moezel gereden. Dat is vrij vlak. Maar op weg naar Santiago kun je die niet eindeloos blijven volgen. Ze moesten ook door het hoogland van de Franse Auvergne en over de Pyreneeën. De route over de meseta in Spanje is ook niet overal vlak. We hebben geprobeerd te helpen, maar zijn verder getrokken, toen we merkten dat we niets konden betekenen voor hen.

Ik weet niet of ze Santiago bereikt hebben. ik denk het wel. Als je tweeduizend kilometer hebt afgelegd moet het laatste stuk ook lukken. Ik stelde mij voor hoe ze O'Cebreiro overgekomen zijn. Ongelooflijk.

Alle rechten voorbehouden