Een stal als dierbare herinnering

Na de dood van mijn vader moest ik, dertienjarige, als meest technische de kerststal opzetten. Behalve de beelden (dezelfde als van de eerste stal hier – stal in de zaal Feest!) had hij alles zelf gemaakt: een kasteel voor de koningen, een stal van luciferhoutjes en een ster met een lampje. Alles ging goed, tot het lampje werd aangesloten. Alles werd donker; de transformator vergeten. Gauw kaarsjes aangestoken. Gelukkig kon ik de ster, waarvan het lampje was doorgebrand, maken.
De hele stal werd een extra dierbare herinnering.