Onze Vader

Die dag was ik van Velden naar Roermond gelopen.
Bij de Oranjerie moest ik me melden voor de sleutel van de refugio daar, die gelegen zou zijn ergens in de Christoffelkathedraal. Het duurde even voordat men doorhad dat ik een pelgrim was (dat jaar was ik de eerste die zich aanmeldde, bleek later), vervolgens was het onduidelijk of de kathedraal, die op dat moment verbouwd werd, wel een mogelijkheid had om te overnachten. Uiteindelijk bleek ik in de Munsterkerk te moeten zijn, waar de koster mij wegwijs maakte.
De refugio lag onder de sacristie en koster Marcel vertelde dat de elektronica van het grote ijzeren hek om de kerk niet altijd feilloos reageerde. De refugio was heel bijzonder. Een grote kamer met vier deuren in de wand. Op elk van die deuren stond een strofe van het onze vader. Uit die deuren kon je een bed klappen waar een matras op lag, de rest diende je zelf bij je te hebben en dat was ook zo. Ik koos de deur uit ”Geef ons heden ons dagelijks brood”, dat vond ik wel toepasselijk, maar ik kon toen nog niet vermoeden hoe ingewikkeld het zou zijn om ’s avonds een maaltijd te krijgen.
Eerst maar eens onder de douche en dat kon ik in alle rust doen, die avond was ik de enige pelgrim. Daarna zou ik op het plein voor de kerk eens een lekkere maaltijd gaan genieten. Buiten echter was het grote hek gesloten en ik keek als een bajesklant door het grote ijzeren hek met spijlen en spitse punten naar het pleintje met een aantal naar me leek heerlijke restaurantjes. Al mijn pogingen om het hek te openen met mijn elektronische sleutel mislukten en ik moest denken aan de woorden van koster Marcel. Met gevaar voor eigen leven ben ik over het hek geklommen. Heen ging nog wel maar terug met een volle maag was het allemaal wat minder. Enfin, ik had mijn dagelijks ”brood” gehad maar kon moeilijk de slaap vatten, omdat ik nog niet zo zag dat ik de volgende dag met mijn rugzak ook over dat hek zou komen……..
Wie schetst mijn verbazing dat op het moment dat ik wilde vertrekken volgende ochtend, de pastoor himself met zijn limousine het hek binnenreed omdat hij een vroege mis ging opdragen. Ik ben nog nooit zo snel door een hek naar buiten geglipt.
Dat ik vanwege deuren die gesloten waren niet weg kon is me daarna vaker overkomen. Toch leer je ervan: namelijk uitbreken en zo nu en dan een onze vader bidden. Ik vervang de woorden ”Geef ons heden ons dagelijks brood” dan in “ Help mij, o Heer uit deze nood”.