De stem van de overleden zangeres

Is er een leven na de dood? Jaarlijks bezoeken duizenden mensen een medium met het doel contact te leggen met overleden dierbaren. Maar hoe serieus moeten we de uitspraken van mediums nemen? Is er niet veelal sprake van coldreading? Het mediumschap staat terecht der discussie. Uitspraken in de trant van hij of zij is goed overgegaan, kan iedereen doen. Het wordt pas interessant als een geest bij het medium doorkomt die je niet verwacht. En vervolgens het bewijs wordt geleverd dat deze geest inderdaad contact met ons zocht. Hierbij zo’n bijzonder, waargebeurd verhaal.

Maart 2006 was ik op zoek naar een goede paragnost om mij behulpzaam te zijn bij een aantal zakelijke problemen. Een kennis raadde mij iemand in Bussum aan. In Bussum en in Den Haag wonen de meeste paragnosten en mediums van ons land. Helaas bleek de bewuste persoon geen paragnost, maar een medium te zijn. Contact met overleden dierbaren was niet het doel van mijn komst. Toch was ik nieuwsgierig naar wat het medium mij te vertellen had.

Na haar introductie, waarbij ze te kennen gaf geen geesten te kunnen oproepen, maar alleen kon zien wie er in mijn omgeving was, begon de reading. Ze 'zag' een jonge, donkere vrouw achter mij staan. De vrouw was vrij fors en uiterlijk een tikkeltje onverzorgd. Haar passie voor de paardensport en voor dieren was een belangrijk gegeven. Ik haalde mijn schouders op. Geen idee wie de vrouw zou kunnen zijn.

Het medium vervolgde: 'Tijdens haar leven was ze een internationaal bekende zangeres. Haar dood kwam onverwacht. Ze overleed aan te laat ontdekte borstkanker en betreurt het dat je nooit haar muziek draait.' Ik had nog steeds geen idee om wie het zou gaan. Kon het medium mij geen naam geven? Jawel, Kaatje of Karin. Het kwartje viel. Met Karin had ik een betrekkelijk korte periode intensief contact tot de manager een wig tussen ons dreef. Karin overleed niet aan borstkanker maar aan een longembolie. En ze was zeer slank, beeldschoon en uiterst verzorgd. Of ze iets met paarden deed was me onbekend.

Met deze reading kon niet ik zoveel. Deels klopte de beschrijving en deels niet. De boodschap die ik nog meekreeg, was dat ik iets met haar muziek moest doen. Onderweg naar huis schoot me te binnen dat ik twee weken voor deze reading op een nacht wakker werd en nadrukkelijk een zwoele parfumgeur rook. Het was onmiskenbaar een geur die past bij een donkere vrouw. Wellicht een parfum van het huis Guerlain. Ik vond die gewaarwording wel vreemd, maar omdat ik er niets mee kon was ik het voorval ook weer snel vergeten. Zou Karin een dergelijke geur hebben gebruikt? Geen idee.

Thuisgekomen start ik mijn computer op. Tot mijn verbazing ligt er een mailtje in mijn postbus van de dochter van Karin. Die dochter heb ik nooit gekend. Ze stuurt me een mp3 met de vraag of ik mijn mening wil geven over een song geschreven door haar moeder maar door de dochter vertolkt. Ik begrijp hier niets van. Hoe komt ze aan mijn mailadres? Ik stuur een mail terug met de vraag mij te bellen. Dat doet ze en dan vertel ik haar dat ik net een medium heb gesproken die over haar moeder begon. Gelukkig heb ik als bewijs voor de reading een bandopname.

We spreken af dat ze naar de reading gaat luisteren en mij vertelt wat klopt. Haar antwoord is verbluffend. Alles klopt! De laatste jaren voor haar dood woonde Karin in een klein gehucht samen met een vrouw. Ik zou haar niet meer hebben herkend. De modebewuste en goed verzorgde vouw was boerin geworden die inderdaad veel paarden bezat. Dat was haar grote hobby. Haar doodsoorzaak was weliswaar die longembolie, maar dat ze leed aan borstkanker was juist.

Minder spectaculair was het ontstaan van ons mailcontact. Ik had ooit een gastenboek getekend op een fansite voor Karin. Dat was dan wel enkele jaren geleden, maar mijn adres had ze bewaard. Iedereen die in het gastenboek stond, had dezelfde mail ontvangen. Wel bijzonder was het tijstip waarop ik die mail ontving: gelijktijdig met de reading. Maar dan kun je nog altijd van toeval spreken.

Ik vroeg de dochter van Karin of ze ook professionele muziek aspiraties had. Dat wist ze nog niet, eerst een studie afronden en dan verder zien. Al pratende kwam ik op het idee een CD te maken met muziek van haar moeder vertolkt door de dochter. Dan zouden we kunnen proberen dezelfde muzikanten hun medewerking te vragen die ooit met haar moeder hadden gewerkt. Enkele van hen kende ik nog vaag uit mijn muziekverleden. Ze vond het een briljant plan waarop ik aan ’t werk ben gegaan.

Wat er toen gebeurde, heeft me altijd verbaasd. Met een paar telefoontjes had ik niet alleen de oude bandleden opgespoord, maar ook hun toezegging. Iemand anders bood ons gratis voor twee dagen zijn studio aan om de combinatie uit te proberen. Ook had ik een sponsor gevonden. Binnen 48 uur had ik, althans op papier, een compleet project rond. Ik zat echter nog met één probleem: zou het meisje wel bestand zijn tegen de druk van alle media-aandacht? Haar moeder ging daar destijds aan ten onder. Ik belde haar op en vertelde dat we aan de slag konden gaan. Maar gelijktijdig schetste ik haar het beeld van keihard werken en daarna het promotiecircuit in Hilversum. Ik gaf haar een week bedenktijd. Mijn voorgevoelens kwamen uit. Zij liet me na enkele dagen weten van het hele project af te zien.

Op dat moment begreep ik ineens de boodschap van haar moeder. Door mij op het pad van haar dochter te sturen, moest die dochter een keuze maken. In latere gesprekken bleek inderdaad dat deze meid al jaren twijfelde aan haar beroepskeuze. Talent bezat ze genoeg om het in de muziekwereld ver te schoppen. Ze had echter ook andere interesses en miste het doorzettingsvermogen van haar moeder.

In 2006 lag ik zakelijk overhoop met twee gemeentes. Ik had diverse procedures aangespannen, maar het schoot niet op. Dat was een van de redenen dat ik zocht naar een paragnost en dus bij het medium kwam. Twee dagen nadat ik met het medium en de dochter van Karin gesproken had, ging de telefoon. De advocaat van de ene gemeente kwam met een aantrekkelijk voorstel. Een paar uur later belde een vertegenwoordiger van de andere gemeente, ook hij wilde met me onderhandelen. In beide gevallen lag er geld voor me klaar als ik de strijdbijl zou begraven, geld dat ik goed kon gebruiken. Het ene aanbod nam ik aan, het andere heb ik afgeslagen. Dat was een goede beslissing want een jaar later kreeg ik van de rechter een betere schadevergoeding toegewezen. Heeft Karin mij geholpen als wederdienst?

 

Karin was bekend als Nadieh en werd slechts 37 jaar.

Alle rechten voorbehouden