Op de Ibnanetapas

Het was ‘s morgens vroeg nog fris, maar dat veranderde snel in de loop van de ochtend toen ik verder naar boven liep in de richting van Roncesvalles. Helaas moest ik over de weg lopen, want de paden waren zo modderig dat ik er met mijn schoenen in bleef steken. Ik deed er aardig lang over om boven op de pas te komen en ik had het idee dat ik steeds weer de verkeerde kant op liep. Het probleem was achteraf toen ik zag hoe de weg precies liep, dat deze erg kronkelde en zigzag tegen de berg op liep. Het is logisch dat je er dan langer over doet en dat de zon waar je op let steeds van een andere kant schijnt. Na 4 uur was ik boven en kon van het fraaie uitzicht met name in de richting van Frankrijk genieten.
Ik bezocht het kerkje op de top en liep vervolgens naar Roncesvalles. Uitgebreid aan de lunch en even naar alles kijken wat er zo in de boeken stond. Een fraai oud klooster. De slaapplaats in de refugio met 100 bedden trok me niet zo aan en ik besloot om na de bezichtiging van de kapel en het oude kerkje door te lopen naar Burguete om daar mijn slaapplek die ik al geregeld had op tijd te bereiken. Er waren meer pelgrims die er zo over dachten en we hadden een gezellige gezamenlijke maaltijd in een hostal.
Zelf sliep ik in een soort B&B achtig geheel. Een oude woning, die tijdelijk werd beheerd door de ouders van de patron. De ouders ontvingen me in een donker kamertje dat ze met een houtkacheltje bloedheet hadden gestookt. Er waren nogal wat kamers die ze verhuurden, maar die werden nauwelijks verwarmd. Het viel me op dat het sleutelwerk er degelijk uit zag en wat ik van de oudjes verstond was dat ik niet bang hoefde te zijn dat er iets gestolen werd. Nu dat heb ik geweten. De volgende ochtend wilde ik vroeg op weg en waren alle deuren afgesloten met grote ijzeren grendels. Het duurde ongeveer een half uur voordat ik in de benen kon. Ja uitbreken leer je wel als je zo overal slaapt. !!!